|
Costa Rica : 26 juni – 24juli
2017
Maandag 26 juni : D-Day !
Alle koffers en toestanden waren gepakt. Wekker
stond op 06u00. Nog even de buren op de hoogte
gebracht en dan de auto in, op weg naar Schiphol.
Toch een half uurtje file onderweg. De auto netjes
op P3 lang parkeren gezet en dan met de shuttle naar
de vertrekhal. We hadden onze instapkaarten al
afgedrukt en op onze telefoons staan. Geen
incheckbalies meer maar een kast met de schuifdeur
waar je je koffer moest inzetten. Gewicht werd
gecontroleerd en de barcode van de instapkaart
gescand. De bagagelabels kwamen er zo uitgerold en
moesten we zelf aan de koffer plakken. Geen
overgewicht dus de koffer verdween op de band. Dan
de security …. 30 minuten aanschuiven met daarna een
bodyscan en controle van de handbagage. Geen
probleem, we hadden tijd. Daarna paspoortcontrole,
ook geheel geautomatiseerd. Binnenkort hebben ze
daar geen personeel meer voor nodig.
Nog even iets geknabbeld en gedronken – Heineken –
bah en op naar de gate. De Boeing 777 van KLM
vertrok precies op tijd richting Panama, een 10
uurtjes vliegen. Ik heb zoals gewoonlijk de meeste
tijd geslapen. Heb in een wakkere periode toch nog
Rogue One gezien. Bij aankomst in Panama moesten we
een drietal uurtjes wachten voor onze aansluiting
naar San Jose in Costa Rica. We begonnen stilaan moe
te worden. Om 21u55 steeg het vliegtuig op. Na
anderhalf uur touchdown in San Jose. Weer de nodige
verplichtingen voldoen en naar de exit. Daar stond
iemand van het reisburo ons op te wachten en die
bracht ons naar ons hotel de Sleep Inn in downtown
San Jose. Het was ongeveer middernacht toen we op de
kamer waren. Stina had weer voor een lekkere frisse
chardonnay gezorgd, die smaakte. Op dit moment ligt
TM al te snurken. De wekker staat op 08u00
morgenvroeg. Even bijkomen van de trip.
Morgen geen programma. We gaan gewoon wat
sightseeing doen. Slaapwel.
Dinsdag 27 juni : San Jose
Vandaag om 6u30 wakker. Madam lag nog goe te ronken.
Nota van MM : ze had ook niet geslapen op de vlieger.
Eerste CR ontbijt omstreeks 7u30 : rijst met zwarte
bonen, roereieren en een soort van stoofvlees,
fruitsap en koffie. Daarna nog wat stukjes ananas,
meloen en papaya. (zonder Carlsberg).
Ik had op het net gelezen dat er iemand geleide
wandelingen door de stad verzorgd. Die vertrekken om
09u00 aan het plein voor het Nationaal Theater. Leek
me wel leuk. Wij daar tot half 10 gezeten maar
niemand gezien. Dan maar zelf op weg naar ….. de
markt. Kleurrijk en geurrijk … Aan de Plein van de
Democratie is er nog een markt …. met souvenirs. Ook
daar naartoe. Tegen een uur of 11 tijd om de
innerlijke mens te verfrissen. Mady een ijskoffie en
ik natuurlijk het plaatselijke bier, een Imperial.
We zaten aan de Avenida Central dus was er veel
passage. Wat me opviel was dat de lokale Tica’s een
stevige poep hebben en een beetje hoger nog van
alles stevig en groot ….. Pffft. Zelfs de
etalagepoppen zijn welgevormd.
Na een lichte lunch – wrap met kip – tijd om wat
water op te slaan in de lokale supermarkt. Hadden ze
daar toch Centenario zeker ! Die kans liet ik niet
liggen.
Daarna terug naar het hotel om wat bij te komen. Het
was hier deze morgen al 27 graden en bewolkt. Nu is
het aan het druppelen. Lekker. Subiet de fles van
Stina opmaken. Morgen gaan we heel de dag op pad.
Zo’n lange vliegreis kruipt toch in je kleren, we
zijn allebei nog doodmoe.
Tot morgen.
Woensdag 28 juni : Irazu vulkaan, Lankester Gardens
& Orosi vallei :
Na het ontbijt werden we door het agentschap
opgepikt voor een dagtrip met een internationaal
gezelschap. Eerste stop de Irazu vulkaan. Als één
van de hoogste toppen van het land (ruim 3400m)
rijst de Irazú aan de oostkant van San José hoog op.
De vulkaan ligt op ongeveer twee uur reizen van de
hoofdstad. Een prachtige slingerweg die je als een
godheid laat neerkijken op de stad Cartago, je een
kleurrijk beeld geeft van de aardappel- en
uienboeren die op de flanken werken en een landschap
dat drastisch verandert naarmate je hoger komt,
brengt je naar de top. Bovenop de vulkaan groeit
geen boom meer: slechts lage struiken en vetplantjes
overleven de soms barre weersomstandigheden.
Een korte wandeling brengt je naar een zeer oude
krater, waarin twee jongere kraters te bezichtigen
zijn. De hoofdkrater is het meest spectaculair: je
kijkt naar beneden naar een ondefinieerbaar blauw/groen
kratermeer. Dat meer hebben we dus niet gezien. Je
kon niet dichtbij de rand komen. Een uitkijkpunt
geeft je - mits het weer dat toelaat - zicht op de
Centrale Vallei en de Atlantische laagvlakte.
De Irazú is een actieve vulkaan die in de loop van
de eeuwen een aantal grote uitbarstingen heeft
gekend. Bij de laatste grote uitbarsting - in 1963 –
was een enorme rookkolom zichtbaar en as dwarrelde
honderden kilometers ver nog neer. Van die
activiteit is normaal gesproken weinig te zien. De
temperatuur van het kratermeer is 35 °C en stijgt
naar 70 °C in de buurt van fumarollen; als je goed
kijkt kan je het meer inderdaad op sommige plaatsen
zien borrelen.
2de stop : Lankester Gardens :
Deze tuin is vooral bekend om zijn collectie
orchideeën, +/- 1000 verschillende soorten uit de
ganse wereld, waaronder de grootste verzameling
miniatuur-orchideeën van +/- 1 millimeter klein.
Hiernaast zijn er vele cactussen, bromelia's,
palmbomen, bamboe, heliconia's en een tropisch woud.
12 jaar geleden zijn we hier ook geweest. Toen
hebben we hier meer dan een halve dag in rondgelopen,
nu ongeveer 50 minuten. Toch de moeite.
3de stop : Cartago : de basilica de la Virgen de Los
Angeles :
Dit is de meest bekende kerk van Costa Rica en duidt
de plek aan waar in 1635 de zwarte madonna van Los
Angeles (La Negrita) verscheen aan een meisje. Ze
verscheen in de vorm van een klein poppetje dat -ook
al werd het verplaatst- steeds weer op dezelfde plek
opdook. Tegenwoordig is de zwarte madonna van Los
Angeles de beschermheilige van Costa Rica. Aan de
madonna worden sterk genezende krachten
toegeschreven. In de kerk kun je vitrinekasten
gevuld met gouden en zilveren miniaturen van diverse
lichaamsdelen zien, die dankbare gelovigen na
genezing aan haar hebben opgedragen. De gelovigen
kruipen langs de middengang naar het altaar. De
zwarte madonna
van Los Angeles wordt op 2 augustus herdacht met een
grote bedevaart in de hoofdstad.
4de stop : Orosi vallei :
De Orosi vallei in Costa Rica is zeer bijzonder
gelegen. De Rio Reventazón loopt tussen 2 bergruggen
door en vormt een zeer vruchtbaar gebied, waar veel
koffie wordt verbouwd. De Cachí dam die in de rivier
gemaakt is, vormt het mooie Cachí meer. Lunch in een
resto midden in een koffieplantage vlak aan het meer.
Schitterende plek.
Verkeer van en naar San Jose is een hel. Ellenlange
files. Omstreeks 17u00 waren we terug in het hotel
en toen begon de regen … Een mooie dag en weer
prachtige dingen gezien. Morgen vroeg op. We
verkassen naar Tortuguero. Nog even de koffer
herschikken en even proeven van de rum. Tot morgen.
29 juni : Tortuguero
Pickup in San Jose omstreeks 06u20. Samen met een
moeder en zoon uit de Canarische Eilanden en een
familie uit de UK vertrokken we richting Gualipes –
ontbijt – een uurtje rijden, Daarna dwars door
ananas en bananen country – Delmonte en Chiquita –
richting het vertrekpunt van de boten, weer een
uurtje. Tortuguero is alleen bereikbaar met de boot
of met het vliegtuig. De boot is het leukste. Je
vaart ongeveer een uur over de rivier omringd door
tropisch regenwoud, schitterend. Toen de gids een
verhaal vertelde, zag onze schipper iets bewegen op
het water. Een slang dus : de green vine snake,
felgroen maar niet giftig.
Bij aankomst in de Manatus Lodge een drankje
gekregen en naar de kamer gegaan. En wat voor een ….
Mady en ik moeten via WhatsApp met mekaar
communiceren, zo groot is ze. Airco, TV, wifi,
binnen en buitendouche. Er woont zelfs een hagedis
in de pompbak.
Een woordje over Tortuguero :
Nationaal park Tortuguero is een van de populairste
parken van Costa Rica. Het ligt in de provincie
Limón aan de noordoostelijke Atlantische kust
ongeveer 80 kilometer ten noorden van de Caribische
stad Limon. Het park is opgericht in 1975 en heeft
een oppervlakte van 77.032 hectare waarvan 52.000
hectare in de oceaan. Het biedt bescherming aan
zeeschildpadden die hier van juli tot oktober hun
eieren komen leggen.
Het dorp Tortuguero bestaat pas sinds 1930 toen een
Colombiaanse familie zich in het gebied vestigde.
Rond 1940 werd in Tortuguero begonnen met de
exploitatie van het regenwoud. Om het transporteren
van het hout te vergemakkelijken werden er kanalen
gegraven. Vandaag de dag is er in de omgeving nog
weinig oerbos over. Het grootste deel van de
vegetatie bestaat uit secundair bos. In 1975 is het
nationaal park ontstaan om het gebied te beschermen.
Als gevolg hiervan komt een groeiend aantal
zeeschilpadden op het langgerekte strand van
Tortuguero nestelen. De belangrijkste bron van
inkomsten voor de bewoners van Tortuguero is het
toerisme.
Om 15u00 gingen we per boot naar Tortuguero Village.
Van daaruit even naar het strand. Veel wind, dus
woelige zee. Ik ging even de temperatuur van het
water voelen en kreeg direct een golf over mijn
voeten. Sandalen kleddernat. En het hield niet op.
De lucht zag bijna zwart en het duurde niet lang
voor we een onweersbui over ons heen kregen. Toch de
weergoden getrotseerd en een wandeling door het dorp
gemaakt. Leuk plekje.
De geplande avondsafari werd uitgesteld tot morgen
door de regen. Rond de zessen een cocktail aan het
water en daarna diner. En lekker dat het was. TM was
“in heaven”.
Nu rustig aant genieten van een Centernario en
straks onder de wol. Morgen 2 tochtjes op de kanalen
op zoek naar wildlife.
Salut.
30 juni : Tortuguero
Vandaag stonden er 2 boottrips op de kanalen op het
programma. Deze morgen vertrokken om 08u30.
Bedoeling is om zoveel mogelijk wildlife te spotten,
wat ook gelukt is. We zagen spider monkeys, howlers
en squirrel monkeys, de 3 soorten die hier voorkomen.
Ook 2 en 3 tenige luiaards, iguana’s en basilisken
en diverse vogels. Kleine en grote kaaimannen. De
foto’s spreken voor zich. Tussendoor nog een
verfrissende plons in het zwembad.
Om half 6 stond er nog een avond-nachtwandeling in
de jungle op het programma. Lange broek, laarzen en
veel insect repellent !
Diverse kikkers, spinnen, sprinkhanen en een soort
van opossum gespot. T-shirts waren kletsnat van het
zweten. Na het diner een lekkere douche en alles was
weer prima.
Morgen verkassen we naar Puerto Viejo aan de
Caraibische kust. Dan begint het echte avontuur met
onze huurauto.
Tot morgen.
1 juli : Puerto Viejo
Deze morgen om 09u00 de boot op. Dag Tortuguero, het
was schitterend. Mooi hotel, vriendelijke staff,
prima gids, lekker eten en veel beestjes gezien.
Dan met het busje terug naar het hotel waar we
vorige keer hebben ontbeten. Nu was er lunch
voorzien. Hier was ook de afspraakplaats om onze
auto voor de komende 23 dagen in ontvangst te nemen.
We namen afscheid van onze Engelse vrienden – de
Gran Canarezen gingen terug met het vliegtuig. Op
het afgesproken uur kwam de kerel van het
autoverhuurbedrijf eraan met de auto : een Daihatsu
Terios 4x4 met GPS ! Alles nagekeken, de verzekering
– all in – in orde gebracht en weg waren wij,
richting Limon en Puerto Viejo, een trip van
ongeveer 2u30. Alles verliep vlotjes, we reden door
kleine dorpjes en bananenplantages en het was droog.
Geen regen. Net voor Limon bij een afslag een
opstopping. Met moeite ons tussen de toeterende
auto’s gewrongen. Daarna alles weer rustig. De weg
liep langs de Caraibische kust en de zon scheen nog
steeds. Rond 16u30 waren we op onze bestemming,
Azania Bungalows. Dit kleine resort bestaat uit 10
afzonderlijke bungalows in een mooie tropische tuin.
Op het terras van onze bungalow hing een hangmat
waar TM gelijk in kroop.
Onze pijp is weeral uit. Nu onder de wol. Slaapwel.
2 juli : Puerto Viejo
Het heeft heel de nacht en de ganse morgen geregend
, stortbuien met donder en bliksem. Buiten ontbijten
hebben we dus weinig uitgespookt. Vanop het terras
toch een paar keer onze nieuwe vriend de agouti
gezien. Moet toch trachten hem of haar eens goed op
de foto te krijgen. Tegen de middag begon het op te
klaren en hield het op met regenen. Tijd voor een
wandeling. In de buurt is niet veel te beleven dus
staken we de baan over voor een strandwandeling. Dit
stuk strand – playa cocles – staat bekend om zijn
woeste branding en dus surfers. TM ging even de
temperatuur van het water checken. Ik riep haar voor
een foto en toen had een golf haar te pakken. Nat
tot op de onderbroek, hihihihihi. Beetje verder 2
surfers gade geslagen. Tijd voor een drankje in een
reggae bar. Bob leeft hier nog altijd verder.
Even buiten het dorp ligt een kleine botanische tuin
annex chocolade fabriekje. Daar zijn we in de
namiddag naartoe gereden. Na al die regen lagen de
paden er vreselijk modderig bij dus dat bezoek was
vlug afgelopen. Toch interessant : inheemse planten,
verschillende soort fruit zoals durian, mangoestan,
ramboetan, jackfruit, stervrucht, geen zaken die jer
hier in CR verwacht. Toen kwamen we op een plek waar
er een hoop bromelia’s bij mekaar groeiden en ja
hoor : pijlgifkikkers ! Vuurrood, een 3-tal cm groot.
Echt schitterend. We vonder er een 10-tal, wel
allemaal dezelfde.
Op het einde van de wandeling kregen we nog een
lekker sapje aangeboden samen met wat lekker fruit
en natuurlijk een stukje chocolade. 70% cacao,
lekker bitter.
Op de terugweg een stop aan de lokale supermarkt
voor een paar flessen water en wat blikjes bier.
Terug in het hotel het zwembad ingedoken. De zon was
ondertussen tevoorschijn gekomen. Lekker. Na al die
regen was het serieus afgekoeld. Nog wat fauna
gespot zoals een eekhoorn, een kolibri, onze agouti,
een basilisk hagedis, een grote sprinkhaan.
Tijd voor het diner waar TM vleesspiezen naar binnen
heeft gespeeld en ik een lekkere Argentijnse steak.
Als alles – het weer dus – meezit gaan we morgen
snorkelen en hiken door Cahuita NP. Hoop dat die
Vanille weer bloeit zoals 12 jaar geleden.
My rastaman vibration is positive. See Yah.
3 juli : Puerto Viejo.
Vandaag een hike door Cahuita NP. Snorkeling zit er
niet in, de boten varen niet uit, golven zijn te
hoog. Geen probleem. Pickup omstreeks 09u00. Het is
maar 9 km rijden en het is droog. We krijgen een
gids mee. Mooi, 2 ogen extra. De trail loopt door
primair en secundair laaglandregenwoud langs de zee.
We hoorden al direct brulapen. Even later zagen we
ze ook. En zij ons. Als vorm van verdediging
schijten ze naar beneden. We konden de shit maar net
ontwijken. Wat hebben we nog allemaal gezien ? 2
eyelash palm pitvipers – zeer giftig – maar ze
sliepen. Wasberen, een toekan, eekhoorns, krabben,
hagedissen, een vine snake.
We hebben daar toch een uur of 5 rondgelopen. Leuk.
Inbegrepen was een lunch. Bij terugkomst in ons
hotel direct zwemshort aangeschoten en het zwembad
in. Effe afkoelen. Bij het diner was er discussie
ontstaan tussen ons en de kelner wanneer we nu
gingen vertrekken. Hij zei morgen en wij overnorgen.
Toch even nagekeken en de kelner had gelijk. We
moeten morgen verkassen. Even de dagen verward. No
prob. We hebben morgen toch tijd genoeg, het is maar
een uur of vier rijden naar onze volgende bestemming.
4 juli : Sarapiqui
Vandaag verlaten we de Caraibische kust en rijden
via Limon naar de Noordelijke Laaglanden, ongeveer
210 km. Na 30 km hielden we halt bij het Sloth
Sanctuary, waar ze zich ontfermen over achtergelaten
en/of gewonde luiaards. Echt schattige beestjes.
Maar o zo traag ! Diegenen die gezond worden
verklaard, worden terug uitgezet in de natuur. Mooi
initiatief.
Terug op weg. Na een tijdje begon het wreed donker
te worden en de eerste regendruppels vielen uit de
lucht. Tijd voor lunch in een lokaal restaurantje.
De regen viel nu met bakken naar beneden. Het zou
niet meer ophouden tot ‘s avonds. Omstreeks half 4
onze bestemming bereikt : Selva Verde Ecolodge. De
lodge ligt aan de Sarapiqui rivier in een domein van
500 hectare primair regenwoud. Toen we naar de
receptie liepen zagen we al direct pijlgifkikkertjes.
Dat belooft ….
Diner in het Italiaanse resto met pasta en pizza
overgoten met een glaasje witte wijn. Lekker.
Voor morgen een boottocht op de rivier geboekt.
Nu onder de wol. Slaapwel.
5 juli : Sarapiqui
Deze morgen een boottocht op de Sarapiqui gemaakt.
Vergelijkbaar met de kanalen in Tortuguero maar toch
weer anders. We zagen hoog in een boom een toekan.
Beetje verder een luiaard en aan de andere oever een
krokodil van zo’n 1.5 meter …
De brulapen waren niet ver weg aan hun gebrul te
horen. Even later vonden we ze in een boom boven de
rivier. Het schijten begon weer. Ijsvogels vlogen
heen en weer en de aalscholvers zaten hun vleugels
te drogen op een boomstam.
Weeral een leuke tocht.
Na een stop aan de bank, we hebben wat centen nodig,
verder gereden naar een kikkerhotel – Frogs Heaven.
Een bioloog heeft daar een lap grond omgetoverd tot
botanische tuin en daar een 20-tal soorten kikkers
in uitgezet. We zagen enkele prachtige exemplaren
zoals de blue jeans dart frog, de black and green
dart frog, de strawberry frog en bovenal het
uithangbord van Costa Rica de gaudy leaf frog.
Speciaal was ook de glass frog, die zijn buik is
doorzichtig. Je ziet zijn organen zo zitten.
Toffe pee die bioloog. Toen we vertrokken, kwam er
net een groep Belgen van Joker Reizen binnenvallen.
Terug in het hotel een plons in het zwembad, de
vuile was opgeleverd en iets gaan drinken in de bar.
We werden daar uitgenodigd om mee een lezing te
volgen over hoe de lodge meehelpt om de
biodiversiteit in stand te houden. Dit keer ging het
over kikkers. Toeval en leerrijk.
Tot morgen.
6 juli : Sarapiqui
Vandaag stond er enkel een jungle hike op het
programma met een lokale gids.
Ontbijt om 07u00. We zaten buiten op het terras toen
er beneden een neusbeer verscheen die zich tegoed
deed aan een paar verse bananen. Leuk beest.
Om 09u00 paraat voor de hike. Selva Verde beheert
ongeveer 500 hectare primair regenwoud en daarin
zijn enkele trails uitgewerkt. De gids vertelde
ronduit over de planten en dieren in de jungle.
Leuke kerel. Het pad ging dan weer naar boven en dan
weer naar beneden. We zagen blue jeans frogs,
kogelmieren, bladsnij mieren, vleermuizen en een
aantal mooie vogels waaronder de trogon. Rond de
middag waren we terug. Daarna lekker niksen en een
plons in het zwembad.
Morgen verkassen naar Monteverde. Is maar een 240 km
maar ik herinner me de trip van 12 jaar geleden … de
laatste 40 km is onverharde weg. Daarbij komt nog
dat je niet veel harder dan 60km/u kan rijden op de
smalle baantjes.
Pura vida.
7 juli : Monteverde
Na het ontbijt vaarwel gezegd tegen Selva Verde en
op weg naar Monteverde.
Volgens de GPS kon je ofwel langs het noorden – via
Arenal of langs het zuiden – via San jose rijden. De
Arenal route leek me het leukst. We reden op smalle
baantjes richting La Fortuna waar we een stop
hielden en een naturales dronken. Dan de leuke weg
langs het Arenal meer – geen Sobralia in bloei. Aan
de splitsing met de 4E gingen we rechtsaf en stopten
aan de German Bakery waar we een sandwich met
bradwurst naar binnen hebben gespeeld. Op ongeveer
40 km van onze bestemming heb ik het stuur
overgegeven aan mijn chef. Na ongeveer 200m hield
het asfalt op en begon de onverharde weg. Dit heeft
ze 12 jaar geleden ook gedaan. Het begon te regenen.
Omstreeks 15u30 kwamen we aan de Trapp Family Lodge.
Blijkbaar zijn dit nog afstammelingen van de Von
Trapps uit de Sound Of Music.
Wel een serieus verschil : van 32 naar 23 graden en
regen. Er ligt een dekbed en een deken op het bed.
Geen fan of airco. Net een lekkere steak gegeten. Nu
nog even naat het voetbal op TV kijken. Het is Costa
Rica vs Honduras in de Gold Cup. Tot morgen.
8 juli : Monteverde
Sun is shining ! Vandaag geen trekking of zo. We
gaan rustig Santa Helena verkennen. Eerste stop
Monteverde NP waar we een trekking voor morgen
hebben geboekt. Afspraak 07u30. Dan naar het dorp op
zoek naar een ATM, we hebben weer wat centen nodig.
Daarna een souvenirshop ingedoken. Een T-shirt, een
cap, een ceintuur want mijn nieuwe shorts zakken af.
Nog wat muggenmelk ingeslaan. Is wel nodig want die
beesten bijten serieus. Daarna naar het serpentarium
om wat reptielen – zeg maar slangen – van nabij te
bekijken. Wil ik niet in het wild tegenkomen. Pffft.
Dan was de orchideeentuin aan de beurt. We kregen
een rondleiding inclusief loepe. Leuke dingetjes
gezien.
Even verpozen met een icetea. Daarna richting Santa
Helena NP, een trip van 5 km over onverharde – bumpy
– weg. Misschien iets voor overmorgen ? Lunch aan de
pretpark waar je met een harnas door de boomtoppen
kan zweven of glijden. Vind ik maar niks. Dan zijn
we terug naar Monteverde gereden om de kolibri’s te
bekijken. Ze hebben daar bekers en schaaltjes met
suikerwater opgehangen en die beestjes komen daar
lekker van snoepen. Leuk. Romd half 5 waren we terug
in het hotel en gelijk maar een hike in Santa Helena
NP gereserveerd voor overmorgen.
Nu naar bed, morgen vroeg op.
9 juli : Monteverde
Het regent …. Om 07u30 een hike in het nevelwoud.
Lange broek, botinnen en regenponcho’s.
Het is zelfs fris, een 13 graden, geluk dat ik mijn
fleecje aanheb. TM natuurlijk in korte broek en
t-shirt zoals gewoonlijk. Onafgezien dat we geen
beest zijn tegengekomen, was de hike toch
schitterend, Alle bomen begroeit met mos en epifyten
zoals varens, bromelia’s en orchideeen.
Rond 12 uur waren we terug buiten. Nog even een stop
aan de lokale supermarkt en de koffieshop vooraleer
terug naar het hotel te gaan. Nu even de blog
bijwerken en rustig aan doen.
Tot morgen.
10 juli : Monteverde
Het regent weer …. maar ja, green season en
nevelwoud. Wat had je anders verwacht. Geen probleem,
poncho’s en botinnen aan en op weg naar Santa Helena
NP. Afgesproken met een gids om 07u30. 10 km
onverharde – bumpy road – en veel stenen en modder.
Toch maar de 4x4 aangezet. Je weet maar nooit. Mooi
op tijd aangekomen en op weg met gids. Dit woud is
nog meer dichtbegroeid dan Monteverde. Je loopt echt
in de wolken. Nog meer mos en epifyten. Schitterend.
Veel boomvarens ook.
De gids toonde ons een holletje in de grond en wat
kwam er piepen ? Een tarantula. Gelukkig bleef ze in
haar hol.
Al ooit een epifytentak gezien ? Staat mooi in de
orchideeenkas …..
Buiten vogels hebben we niet veel gezien. De
omgeving maakte veel goed.
Bijna op het einde van de tour een zwarte kalkoen
gezien. Weeral wat bijgeleerd.
Op de terugweg een halte aan de Monteverde Coffee
Shop waar we genoten van een lekkere koffie en een
stukje taart, ikke chocoladetaart en TM een warme
kaneeltaart met pistachenoten en amandelen,
caloriebommeke. Gelijk 2 pakjes koffiebonen gekocht.
Volgens de eigenaar blijft die 7 maand goed, dus dat
komt goed.
Subiet naar de bar, het is Happy Hour, 2 voor de
prijs van 1 !
Morgen naar de Pacific – Manuel Antonio. Hopelijk
wat warmer en droger.
See Yah.
11 juli : Manuel Antonio
Deze morgen na het ontbiit ingepakt en hop de auto
in richting Manuel Antonio aan de Pacific. Eerst nog
anderhalf uur de bumpy road, pfft.
Er waren gieren aant rondcirkelen boven in de lucht
en plotsklaps maakte er ene een landing op een
paaltje vlak naast de auto, een kalkoengier.
We reden door prachtige landschappen met mooie
vergezichten. Eens de bumpy road voorbij ging het
rijden supervlot. We passeerden een rivier met …..
krokodillen ! Supervette beesten. Niet de moment om
pootje te baden.
Lunch aan zee met een hamburger in een surfers cafe,
Tegen 3 uur waren we op onze bestemming, Hotel
Tabulia Tree. Lekker warm, zo’n 30 graden en ….
regen met donder en bliksem.
De was ingeleverd, uitstappen gepland en een plons
gemaakt in het zwembad. We zagen 2 toekans in een
boom verderop. Daarna naar de bar : Costa Rica
speelt tegen Canada in de Gold Cup Soccer 2017.
Diner met rijst en kip voor mij en voor TM rijst met
zeevruchten. Lekker. Subiet naar bed, de airco staat
aan. Tot morgen.
12 juli : Manuel Antonio
Deze morgen stond er een hike in het NP op het
programma. We werden aan ons hotel met een busje
opgehaald en naar het NP gebracht, zo’n 7 km verder.
Onder de deskundige begeleiding van een gids
begonnen we eraan.
Het Nationaal park Manuel Antonio ligt aan de Grote
Oceaan in het kanton Aguirre van de westelijke
provincie Puntarenas in de gemeente Manuel Antonio
op zeven kilometer ten zuidoosten van de stad Quepos.
Het park is een van de drukst bezochte parken van
Costa Rica doordat het vanuit San José gemakkelijk
te bereiken is. Jaarlijks wordt het park door meer
dan 150.000 mensen bezocht. De weg vanaf Manuel
Antonio richting park is daarom voorzien van vele
accommodaties. Ondanks de drukte is het park een
aanrader. Het heeft een oppervlakte van slechts
16.24 km2 en is daarmee het kleinste park van Costa
Rica.
Aan de gate is het al aanschuiven. In het park
liggen ook 3 mooie stranden dus de Tico’s en Tica’s
gaan daar ook graag naartoe, alleen maar om op het
strand te liggen en te zwemmen.
Toch weer wat leuke beestjes gezien : luiaards,
wasberen, slangen, kikkers, spinnen en sprinkhanen
en niet te vergeten de kapucijnaapjes. Al heel veel
gezien maar altijd hoog in de bomen, nu redelijk
dichtbij.
Desondanks bovenstaand toch niet mijn favoriet, veel
te druk. Maar ja.
Rond de middag waren we terug in het hotel voor een
verfrissende duik in het zwembad. Doet deugd. Nvdr :
geen regen gehad. Daarna besloten om met de auto tot
in Quepos te rijden, hier niet ver vandaan. We
parkeerden de auto aan de Marina en gingen te voet
verder. Kijk daar … een kapper. Ikke mijnen bol even
laten gladscheren voor 3000 colones, das 5 US$. Nog
goedkoper dan in de Abdelstraat.
Apero in het hotel en een lekker diner afgesloten
met een koffie.
Tot morgen.
13 juli : Manuel Antonio
We hebben een boottocht door de mangrove geboekt.
Die kon pas doorgaan in de namiddag dmv het tij.
Na het ontbijt een plons in het zwembad, lekker want
het was al bijna 30 graden. Onze vriend de iguana
lag al te zonnen. Tegen de middag een lichte lunch
en omstreeks 14u30 werden we afgehaald. Er gingn nog
2 families Indiers met ons mee. Na 20 minuten waren
we bij het haventje en konden we vertrekken. We
waren nog geen 500m verder of we kregen bekijks van
een troep kapucijnapen. Gekke beesten. Ze kropen op
het dak van de boot en stampten met hun poten om ons
te waarschuwen : dit is ons terrein, maak dat je
wegkomt. Sommigen kwamen even piepen onder het dak.
Het alfa mannetje liet zijn mooi gebit zien. Niet
teruglachen, das uitdagen. Nog vleermuizen en een
hoop vogels gespot. Een leuke omgeving, zo’n
mangrovebos. Rond 18u waren we terug. We kregen
zelfs nog een diner aangeboden : rijst met bonen,
groenten en kip of vis. Lekker.
Bij aankomst in het hotel nog een biertje genuttigd
en dan naar bed.
Slaapwel.
14 juli : Uvita
We verkassen vandaag naar Uvita, de kortste
verplaatsing in onze rondreis, zo’n 68 km. Uvita
ligt aan het Marino Ballena NP, Een protected area
in zee. De bultrug walvissen komen hier hun jongen
ter wereld brengen. Verblijf in de Cusinga Eco
Lodge. 10 mooie bungalows op een heuvel met zicht op
zee. We kwamen aan omstreeks 11 uur. Onze bungalow
was al vrij dus we konden gelijk inchecken. Na de
lunch besloten we om naar de strand te gaan. Je moet
wel een tocht van 1,6km door het woud ondernemen op
een slijkerig pad vol met boomwortels. Op het einde
ging het pad steil naar beneden en kwamen we op het
strand. Ik had voorafgaand de getijden nagekeken en
vanaf 12u was het eb. Dus geen probleem. Er was
niemand. We hadden het hele strand voor ons alleen,
zo’n 1km zand. Schitterend Robinson Crusoe gevoel.
De zee, het strand en dan het regenwoud, helemaal
voor ons alleen. Om beurten, je weet nooit wie onze
rugzak komt pikken, doken we de Pacific Ocean in.
Verfrissend en plezant. Tegen een uur of 4 kwam het
tij terug opzetten dus zijn we op ons gemakje
teruggekeerd. Tof. Zelfs TM vond dit geweldig.
Even het zout onder de douche afgespoeld en dan naar
het lookout point. Daar zaten nog Belgen naar vogels
te kijken. Eindelijk een mooie foto van een toekan
kunnen maken. We hadden die al veel eerder gezien
maar dan hoog in de bomen. Nu zaten ze vlakbij. Bij
een glaasje witte wijn de zon zien ondergaan.
Diner was catch of the day met tamarinde saus voor
TM en een lekkere steak voor mezelf overgoten met
een glaasje witte wijn. Gezellig. Zelfs de
temperatuur was aangenaam met een zeebriesje.
Morgen gaan we trachten walvissen te spotten.
Slaapwel.
15 juli : Uvita
Om 08u00 vertrokken we met de auto naar Uvita voor
onze afspraak met Bahia Aventuras. Bij hen hadden we
de Whale Tour geboekt. We waren met 15 personen voor
de trip. Daarna terug met de auto naar Marino
Ballena NP waar de boot ligt. Vanop het strand door
het water de boot op. We hadden al direct geluk :
een mannetje bultrug kwam naar de oppervlakte om te
ademen. Hij spuit !
Eens die terug de dieperik in gaat kan het tot 20
minuten duren voor die terug bovenkomt. En waar dan
? We speurden met z’n allen de oceaan af. We zagen
hem nog een keer of 2. Toen gingen we op zoek naar
de vrouwtje met kalf. Die moeten vlugger boven komen
en zijn dus makkelijker te volgen. Nog een
zeeschildpad gespot ook. De zoektocht scheen op een
flop uit te draaien, niks te zien. We voeren dan
maar langs de kust op zoek naar vogels. Net toen we
de boot gingen stilleggen om een plons in het water
te nemen, kreeg de schipper een berichtje dat er
even verderop toch een vrouwtje met kalf was gespot.
Wij daarheen. Het loonde de moeite. Het kalf was zo
vrolijk dat het regelmatig omhoog sprong. Om een
goede foto te maken was een probleem aangezien de
boot op en neer ging met de deining. Deze ontmoeting
maakte de trip zijn geld waard.
Toen we terug aan het strand aangekomen waren, zijn
we daar nog een poos gebleven en een lekkere plons
in de oceaan gemaakt. Rond 14u00 waren we terug.
Eerst in de douche om al dat zout af te spoelen en
dan zijn we terug naar het lookout punt gegaan om
nog wat vogels te spotten. Weeral geluk : een
drietal toekans zaten ons op te wachten.
Rond 18u gaan dineren en dan naar de kamer. Nu even
genieten van een Centenario.
Tot morgen.
16 juli : Uvita
Vandaag rustdag. We hebben achter onze bungalow een
grasveldje met 2 ligstoelen. Even uitrusten en
vogeltjes kijken. Na het ontbijt even met de auto
naar de supermarkt want mijn flipflops zijn kapot.
Gelijk een paar nieuwe gehaald voor 3,5 $. Dan
lekker genieten van de kwetterende vogels en de
krekels. En kijk wie we daar hebben …. die hebben we
niet meegebracht in onze valies …
Pura vida.
Na de lunch even een siesta gehouden en nu zitten we
weer aan de lookout point met zicht op zee.
Morgen verhuizen naar Drake. Dit gaat weer wat
worden maar dat vertel ik morgen wel.
Bye
17 juli : Drake Bay
Op de website van het Pirate Cove hotel gelezen dat
de weg van Uvita naar Drake in het regenseizoen – nu
dus – soms moeilijk te berijden valt omdat een
aantal rivieren de weg kruisen en het water dan hoog
staat. Niet door te komen, zelfs niet met een
deftige 4x4. Even een whatsapp naar de touroperator
om te vragen hoe het zit. Ze raadden ons aan om om
te rijden via Sierpe en daar de boot te nemen naar
Drake. Er is parking voor de auto voorzien.
Kostenplaatje 25$ pp enkele reis plus 6$ per dag
parking. Even Atuu ingeschakeld daar dit had moeten
voorzien zijn in de totaalprijs van de reis. Alles
kwam goed. We moeten nu enkel de parking voor de
auto betalen.
De boot vertrok om 11u30. Via de rivier door het
mangrovebos en dan op de oceaan. Een tocht van een
uurtje. De kapitein moest alle zeilen bijzetten op
de monding van de rivier om veilig over de branding
– golven – van de oceaan te komen. Even spannend.
Landing dus op het strand van het hotel, Pirate
Cove. De bagage werd naar de receptie gebracht en we
kregen een de luxe bungalow toegewezen – met airco …
Mooi met zicht op zee vlak aan het strand. Gelijk
ons zwemkostuum aangetrokken en gaan zwemmen. Het
strand was weer voor ons alleen. Lekker surfen op de
branding.
Voor morgen een trek door Corcovado NP geboekt.
Tot morgen.
18 juli : Drake Bay
Vroeg op om 04u30. Ontbijt om 05u00 en vertrek om
05u30. Met de boot naar Corcovado NP, een uur en 20
minuten varen langs de kust.
Op het strand afgezet aan 1 van de 6 ranger
stations. Een erg leuke wandeling door laagland
oerwoud. We zagen al direct een agouti lopen. De
brulapen maakten veel lawaai. Een beetje verder een
troep squirrel monkeys, de kleinste soort van de 4.
Dan hoorden we de roep van de ara’s, schitterende
vogels.
Nog wat verder kapucijnapen gespot. Een ijsvogel aan
de rivier en als kers op de taart een miereneter in
een boom. Mooi.
Toen we langs het strand terugwandelden naar de
pickup plaats zagen we een hele troep neusbeertjes
passeren, met hun staart omhoog. Prachtig.
Met de boottocht erbij zijn we toch een uur of 9 op
pad geweest in deze “lost world”.
Terug in het hotel nog even een plons in de oceaan
om wat bij te komen.
Apero aan het zwembad. De kamersleutel hangt aan een
stuk bamboe, dus redelijk groot om weg te moffelen.
Bij het diner waren we een tafel aan het uitkiezen.
Uiteindelijk hadden we toch een andere tafel genomen.
Ik had de kamersleutel op de eerste tafel laten
staan. In de loop van het eten kreeg ik in de mot
dat de sleutel weg was. Overal gaan zoeken en vragen.
De huisbaas gaf me een loper om in de kamer te gaan
kijken maar ik wist zeker dat hij daar niet lag.
Toen ik terugkwam lag heel het restaurant in een
deuk. De Belg aan de andere tafel had de sleutel
gevonden en aan Mady gegeven. Iedereen had besloten
om mij nog wat langer te laten zoeken. Onze
tafelgenoot gaf me zelfs een zaklamp. Maar ik voelde
nattigheid. De sleutel was terecht.
Weeral een mooie dag in dit tropische paradijs. Een
rummeke als afsluiter.
Slaapwel.
19 juli : Drake Bay.
Vandaag gaan we snorkelen aan Cano Eiland, een 45
minuten varen van hier. Weer vroeg op. Op de heenweg
ogen goed open want de kans bestaat dat je walvissen
en dolfijnen ziet. Ikke dus als eerste dolfijnen
gespot. Een groepje van een 10-tal jonge dieren.
Schitterend.
Er stond noorderwind aan de snorkelplaats dus de zee
was ruw met veel golven, niet echt goed. Zicht onder
water was betrekkelijk. Er is geen rif maar wel
vulkaanrotsen met hier en daar wat koraal. Waar er
alleen zand op de bodem lag, zagen we niets. Op de
ondiepere plekken toch wat mooie soorten gezien
zoals een koffervis, …..
TM zag het even niet meer zitten. Ze werd misselijk
door de golven en besloot de 2de snorkeltocht over
te slaan. Op de boot was het niet veel beter want
die kabbelde maar wat rond en zo werd ze nog
misselijker.
Ze was echter niet alleen. Een Duits meisje had haar
ontbijt al aan de golven toevertrouwd.
Dan maar de weg – zeg maar vaarbaan – naar het hotel
terug ingezet. Rond 13u30 waren we terug. Madam ligt
nu te ronken in haar hangmat.
Een beetje teleurstellend, maar ja we zijn
ondertussen al verwend.
Straks de koffers wat herschikken want morgen varen
we terug naar Sierpe, weer vroeg op. Daar pikken we
de auto op en gaan verder naar onze laatste
bestemming San Gerardo De Dota om de Quetzal in het
vizier te krijgen.
Tot morgen.
20 juli : San Gerardo De Dota
Deze morgen de boot genomen om 07u00. De tocht naar
Sierpe ging vlotjes, kalme zee. De auto stond nog
steeds op dezelfde plaats. Even de parking
afrekenen, 12$, en dan op weg. Onze Belgische
vrienden gingen dezelfde kant uit dus die gingen we
in de Savegre wel terugzien. Eerst een stuk kustweg
tot voorbij Dominical en dan de bergen in. Leuke
smalle baantjes die omhoog gingen. Het duurde niet
lang of we zaten weer in de wolken. Ik gaf het
commando over aan TM. Toen de wolken optrokken
kregen we prachtige landschappen te zien. En het
koelde af. Aan de kust was het een 37 graden, nu
ging het richting 15. Frisjes dus.
De laatste 10 km ging over onverharde weg. Geen
gravel maar kapotgereden asfalt met putten. Rustig
aan dus. Omhoog en omlaag in 1ste versnelling, ik
weet niet hoeveel benzine we er hebben doorgedraaid
maar het zal wel dik tegen de 18 liter zijn.
Rond de middag reden we het domein van de Savegre
Lodge binnen. Deze ligt in een vallei naast de
Savegre rivier. Frisjes maar mooi. Een mooie tuin
met veel bloemen en dus veel vlinders en vogels. We
kregen een ruime bungalow met 2 king size bedden,
terras, badkamer kluisje en zeeeer belangrijk een
elektrisch vuurtje.
De rest van de tijd doorgebracht in de tuin en
vogeltjes gespot.
Happy hour in de bar en een lekkere dikke hamburger
als diner. Tot morgen.
21 juli : San Gerardo De Dota
Voor het slapengaan gisteren dat vuurtje opgezet.
Alles voelde vochtig aan, zelfs de lakens, dus dat
hielp. Wat langer geslapen deze keer, het was pas
07u00 toen we verrezen. Na het ontbijt een wandeling
langs de Rio Savegre gedaan tot aan de eerste
waterval. We passeerden een forellen kwekerij. Het
is eigenlijk zalmforel. Serieuze beestjes en ook
lekker volgens TM. Koud bij de lunch en warm bij het
diner.
Een leuke trip door nevelregenwoud. Bromelia’s,
varens en mossen op de bomen, echter weinig
orchideeën.
Na de lunch een verdiende massage in de spa van een
uurtje. Na 4 weken konden we dat wel gebruiken. We
hebben er echt van genoten.
Morgen op zoek naar de Quetzal. Batterijen van de
camera’s en smartphones zijn al aant opladen.
TM heeft nog een extra deken gevonden in de kast.
Het vuurtje staat op volle kracht. Denk niet dat we
kou zullen hebben deze nacht. Volgens de smartphone
is het nu maar 10 graden ! Pfft.
Tot morgen
22 juli : San Gerardo De Dota
Deze morgen om 06u00 afspraak met de Quetzal gids.
Met de auto een tiental minuutjes rijden naar een
plek langs de baan waar al vogelspotters door hun
telescoop stonden de kijken. En ja hoor, hoog in een
boom zat hij al. Een jong met een pluizige kop.
Prachtige kleuren ! We bleven maar door de telescoop
kijken en foto’s nemen. Een beetje verder zaten een
specht en een toucanet.
Dan kwam er een zwerm parkieten aangevlogen. Een
beetje verder aan de andere kant van de weg nog een
Quetzal. Nu zat hij met zijn rug naar ons toe.
Perfectamento !
Na het vogelen zijn we nog een wandeling aan het
hotel gaan maken. Er lopen daar 3 trails, de ene al
wat langer dan de andere.
Niet veel vogeltjes gezien maar toch weer een
orchideetje gevonden.
De wolken begonnen lager te hangen en de zon
verdween. Het begon te miezeren. Toen we terug aan
het hotel kwamen was het al serieus aant druppelen
en nu is het aant gieten.
Tijd om de koffer weer wat op orde te brengen.
Morgen terug naar San Jose.
23 juli : San Jose
Na het ontbijt nog wat nagenieten in het zonnetje
van deze prachtige oase. Rond een uur of 10 de auto
ingeladen en vertrokken richting San Jose. De eerste
8 kilometer weer die bumpy road. Dan terug normale
geasfalteerde weg. We kwamen al vlug terug in de
bewoonde wereld. Het verkeer werd drukker toen we
Carthago naderden. Zonder ongelukken dwars door San
Jose in ons hotel aangekomen. Het was nog maar 14u
dus nog tijd om te shoppen en iets te bikken. 2
flessen Centenario verdwenen in de koffer samen met
nog een paar souvenirs. De auto in goede staat
afgeleverd. Via de KLM app onze stoelen op de
vlieger gereserveerd en dan naar bed. Morgen pickup
om 09u00. Slaapwel.
24 juli : San Jose – Amsterdam
Stipt om 09u00 kwam de shuttle van Top Tours
aangereden. Het was dezelfde chauffeur als bij onze
aankomst. Leuk. Drop off at het airport. Bagage
ingecheckt en nog een laatste ijskoffie genuttigd.
Een houten toekan als laatste souvenir verdween in
TM haar tas. Na 1 ˝ uur stonden we weer in Panama.
Daar hadden we 3 uur stopover. Ik kon me toch niet
inhouden en heb me daar een Panama hoed gekocht voor
10$. TM nog een chakoche. Na het veroberen van een
Panama burger overgoten met een Panama biertje
probleemloos onze stoelen gevonden in de triple
seven van KLM. Toch weer wat kunnen slapen aan
boord, gelukkig maar. Rond de middag touchdown in
AMS. Met de shuttle bus naar de parking en dan met
de auto naar huis. Toen we bijna thuis waren zagen
we Jr lopen. Hij was TM haren auto komen afzetten.
Hadden we gelijk hulp om de koffers naar boven te
dragen. De jetlag begon al op te spelen.
Deze bungalow beviel ons totaal niet en de omgeving
ook niet. Jammer maar helaas. Dit avontuur zit erop.
Prachtige plekken ontdekt, leuke dingen gezien en in
mooie hotels verbleven. Geen problemen onderweg en
geen ongelukken gehad. Zelfs geen ruzie gemaakt. Top
organisatie zowel van Atuu Travel als Top Tours.
Kleine ongemakjes werden ter plekke verholpen dmv
een smske of whatsapp. Zo moet het.
Op of aanmerkingen ? Ja, ik had de volgorde van onze
bestemmingen beter moeten inschatten. Nu hadden we –
volgens ons – het mooiste hotel eerst, terwijl we
dit op onze vorige reizen altijd op het laatst
hadden. De overgang van Corcovado – 38 graden – naar
Savegre – 16 graden – was iets te bruusk. We hebben
het overleefd, geen probleem.
Pura Vida ! |
